Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες ανακοινώσεις και συνεντεύξεις από ορισμένους οι οποίοι προφανώς διακρίνονται από αμετροέπεια και αμνημοσύνη, στην προσπάθειά τους να παρουσιάσουν εαυτούς ως πρωτοπόρους στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης του Κλάδου μας.
Δεν έχει γίνει αντιληπτό τι ακριβώς σκοπεύουν να πράξουν με την εκπαίδευση, τι στόχο έχουν όταν αναφέρονται σε σχολές, σε εκπαιδευτικά προγράμματα, σε προγράμματα δια βίου μάθησης. Έχουν γνώση για την ιστορία της εκπαίδευσης στον κλάδο των δομικών κατασκευών αλουμινίου και σιδήρου;
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι πληροφορίες τους είτε είναι ελλιπείς, είτε σκόπιμα παρακάμπτουν σημαντικές προσπάθειες που έχουν γίνει κατά το παρελθόν για την εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού του κλάδου, καθώς και την πρόοδο που έχει συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια με τις συνεχείς προσπάθειες κατασκευαστών και βιομηχανίας. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία είχε, έχει και θα έχει πάντα το θέμα της εκπαίδευσης ως προτεραιότητα.
Η επαγγελματική εκπαίδευση είναι μία ευκαιρία που προσφέρει η ίδια κοινωνία και επιδιώκουμε μέσω αυτής να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι και επαγγελματίες. Να δίδεται η δυνατότητα σε συνάδελφους να μελετήσουν, να ασχοληθούν, να αποκτήσουν κριτική σκέψη, να είναι ικανοί ώστε να ενεργούν αυτόνομα. Επιπροσθέτως επιθυμία μας είναι να παρέχουμε ευκαιρίες στους νέους που θα εισέλθουν στον κλάδο μέσα από συγκεκριμένες εκπαιδευτικές διαδρομές.
Ωστόσο, στο πεδίο της κερδοσκοπίας διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι συμβαίνουν πολλά. Το κέρδος βέβαια σε μία κοινωνία είναι θεμιτό αρκεί όμως να αποτελεί μέσον και όχι αυτοσκοπό.
Τα επαγγελματικά σχολεία δε μπορούν να μεταβληθούν σε επιχειρήσεις και οι σπουδαστές δε μπορούν να θεωρούνται πελάτες. Παρακολουθούμε λοιπόν μία μάταιη προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού δήθεν πρωτοπόρων που ανακάλυψαν την ανάγκη εκπαίδευσης του κλάδου καθώς και την ανάγκη εισόδου νέων ανθρώπων στον κλάδο, με ευκαιρίες καριέρας, με ακαδημίες, με πιστοποιήσεις, με συμβουλευτικές και πολλά άλλα όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Πρόταση μας είναι να εξετάζουν καλύτερα αυτά που ανακοινώνουν και ισχυρίζονται. Υπάρχουν θεσμικοί φορείς, Σωματεία, Ομοσπονδίες, Ινστιτούτα, εξαιρετικά στελέχη του κλάδου μας που έχουν προσφέρει έργο και συνεχίζουν να προσφέρουν στην εκπαίδευση των επαγγελματιών, με τη βοήθεια Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και τη συνεργασία Δημόσιων Τεχνικών Σχολών. Δεν θα μνημονεύαμε τώρα την σημαντική πρόοδο που έχει συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ο εγωισμός και η περιφρόνηση για όσους εργάστηκαν με σκοπό το κοινό καλό των ανθρώπων του κλάδου δεν περνάνε ανενόχλητα.
Ας προσδιορίσουν τι είδους πιστοποίηση προσφέρουν για όσους ενδιαφέρονται να ενταχθούν στον κλάδο μας. Αναφέρουν επίπεδο 6 και 7. Όπως γνωρίζουμε το επίπεδο 6 αντιστοιχεί σε πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών και το επίπεδο 7 σε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, σύμφωνα με το Ελληνικό και Ευρωπαϊκό πλαίσιο προσόντων.
Υπάρχουν ακόμη κάποια σημεία που χρήζουν διευκρίνησης. Ποιες είναι οι τεχνικές διδασκαλίας που ακολουθούνται; Με ποια πρότυπα και διαδικασίες εκπαιδεύουν και πιστοποιούν; Οι εκπαιδευτές ποια πιστοποίηση έχουν; Έχει ακολουθηθεί κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης εκπαιδευτών; Θεωρούμε πολύ σημαντικό να απαντηθούν αυτές οι ερωτήσεις πριν τεθούν οι επόμενες.
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα πρέπει να έχουν συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι θα συνδέονται με τις γνώσεις, δεξιότητες, ικανότητες και στάσεις που θέλουμε να λάβουν και να αναπτύξουν οι εκπαιδευόμενοι. Αυτά θα πρέπει να περιγράφονται σε κατάλληλο εκπαιδευτικό σχέδιο, ενώ θα πρέπει να ακολουθείται συγκεκριμένη εκπαιδευτική διαδρομή για την απόκτησή τους.
Στον κλάδο η ιστορία της εκπαίδευσης ξεκινάει αρκετά χρόνια πριν. Το 2008 έγιναν οι πρώτες προσπάθειες μέσω της Δημόσιας Τεχνικής Εκπαίδευσης με την ίδρυση και λειτουργία σχολών ΙΕΚ για την ειδικότητα του Τεχνίτη Αλουμινίου & Σιδήρου. Στη συνέχεια (από το έτος 2015) έχουν αναπτυχθεί σχήματα κατάρτισης και πιστοποίησης με αναγνωρισμένους φορείς (TUV ASTRIA HELLAS, TUV HELLAS), ενώ έχει γίνει συγγραφή εκπαιδευτικού υλικού με τη συμμετοχή ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Σαφώς παρακολουθούμε αυτήν την ωφελιμιστική έξαρση και τη στρεβλή λογική. Οι σχολές για νέους ανθρώπους που επιθυμούν να ενταχθούν στον κλάδο δεν μπορεί να εφαρμόζουν ένα διαχειριστικό μοντέλο που ισχύει στις επιχειρήσεις. Ίσως δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο κλάδος των κατασκευαστών έχει τους αρμόδιους φορείς και την κατάλληλη εκπροσώπηση για να το στηρίξει και να τον εκπροσωπήσει τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων.
Θα προτείναμε να εξετάσουν εκ’ νέου τα σχέδια τους, με μετριοφροσύνη, βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και χωρίς υπερβολές.