Η ελληνική κυβέρνηση (ή για να είμαστε πιο ακριβείς η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) αποφάσισε να μην αυξήσει το τέλος για τις ανανεώσιμες πηγές που πληρώνουν οι καταναλωτές ηλεκτρισμού. Στην Γερμανία αντίθετα, οι καταναλωτές έχουν ήδη ειδοποιηθεί ότι το τέλος αυτό θα αυξηθεί το 2017 και θα ανέβει στα 6,88 ευρώ την μεγαβατώρα απο 6,50 που είναι σήμερα (στην Ελλάδα είναι ακόμα στα 3,5 ευρώ την μεγαβατώρα). Ενα σκληρό μάθημα ανθρωπιάς στους αδυσώπητους Γερμανούς απο τον Νότο της Ευρώπης.
Οι Γερμανοί πολιτικοί είναι βεβαίως ανάστατοι. Και όταν είναι ανάστατοι παραγγέλνουν συνήθως μελέτες σε ανεξάρτητα Ινστιτούτα (και εδώ δεύτεροι ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε). Πιο συγκεκριμένα, τα ομοσπονδιακά κράτη της Βαυαρίας και της Βάδης Βιτεμβέργης (και εκεί ο Νότος!) ανέθεσαν στο Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) να βρεί τρόπο να “παγώσει” (να τοποθετηθεί πάνω όριο – cap) στο τέλος ανανεώσιμων πηγών στο επίπεδο των 6,5 ευρώ την μεγαβατώρα.
Το Ifo λοιπόν βρήκε την λύση. Το τέλος “παγώνει” στο σημερινό επίπεδο. Το αποτέλεσμα είναι ότι απο σήμερα μέχρι το 2029 ο λογαριασμός ενίσχυσης των ΑΠΕ έχει αυξανόμενο έλλειμα που το 2029 θα φθάσει (μαζί με τους τόκους) το ποσό των 29,13 δισ ευρώ. Προτείνει λοιπόν την δημιουργία ενός ταμείου που θα δανειστεί για να χρηματοδοτήσει το έλλειμα μέχρι το 2029. Μετά το 2029 και μέχρι το 2038 το Ταμείο θα είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο (με το “παγωμένο” τέλος) γιατί ο λογαριασμός θα είναι πλέον πλεονασματικός!
Η πρόβλεψη ότι ο λογαριασμός θα είναι πλεονασματικός βασίζεται σε λογικές υποθέσεις κυρίως σχετικά με την εξέλιξη της χονδρικής τιμής του ηλεκτρισμού (προβλέπεται να φθάσει σε σημερινές τιμές στα 60 ευρώ την μεγαβατώρα απο τα 31,8 που είναι σήμερα). Η ανάλυση ευαισθησίας έδειξε ότι οι προβλέψεις δεν επηρεάζονται σημαντικά απο την εξέλιξη της ζήτησης ηλεκτρισμού ή το επίπεδο των πραγματικών επιτοκίων. Προφανώς επηρεάζονται απο τις χονδρικές τιμές (όπως αυτές και αν καθορίζονται) της παραγωγής απο ΑΠΕ.
Δεν μπορεί κανείς παρά να σχολιάσει ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε πρωτοπόροι στα συσσωρευμένα ελλείματα του λογαριαμού των ΑΠΕ. Πολύ πριν το σκεφτεί το Ifo – πόσο μάλλον να το υλοποιήσει η Γερμανική κυβέρνηση. Τόσο μεγάλα ελλείματα μάλιστα που ο μηδενισμός τους έγινε και μνημονιακή υποχρέωση. Η μελέτη του Ifo συνεπώς είναι ένα καλό επιχείρημα στην περήφανη διαπραγμάτευση. Μπορούμε να τους θυμήσουμε ότι άλλα λένε στις χώρες τους και άλλα μας βάζουν εμάς να κάνουμε. Να απαιτήσουμε Ταμείο ΕΤΜΕΑΡ. Και κάποιον να μας δανείσει!