Σε μία εκ βαθέων συνέντευξη στο περιοδικό PROFIL o Πρόεδρος του Συνδέσμου Εμπόρων Αττικής κος Μιχάλης Ιωαννίδης μιλά για την κρίση και τα αποτελέσματα που αυτή έχει επιφέρει, τον ρόλο των φορέων του κλάδου και τα θετικά αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει για την προώθηση του αλουμινίου μια αγαστή συνεργασία όλων.
Κατ’ αρχήν, θέλουμε να μας πείτε πόσα χρόνια ασχολείστε επαγγελματικά με το εμπόριο αλουμινίου και σιδήρου, πότε ξεκινήσατε την επιχειρηματική σας δραστηριότητα εδώ, με ποια μορφή και πώς ήταν οι συνθήκες τότε και πώς σήμερα;
Η ερώτηση δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο προκλητική και νοσταλγική. Αναπολείς άλλες εποχές και άλλα χρόνια, νεανικά με πάθος, ορμή, πλούσια όνειρα και φυσικά την τόλμη της νιότης. Αν και είναι λίγο δύσκολο και συγκινητικό να γυρίζεις σελίδες πίσω και να αναθυμάσαι το επαγγελματικό σου γίγνεσθαι. Ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το εμπόριο σιδήρου, γύρω στα 17 μου χρόνια, μαθητής ακόμη του Νυκτερινού Οικονομικού Λυκείου και εργαζόμενος παράλληλα ως υπάλληλος σε μία μικρή τότε εταιρεία, σήμερα αρκετά μεγάλη επιχείρηση εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Άρχισα την επαγγελματική μου πορεία με το «μικρόβιο» και το όνειρο να αποκτήσω μία δική μου εταιρεία και να μπορέσω να σταθώ ικανοποιητικά στην αγορά. Στην αρχή είχε την μορφή μιας ομόρρυθμου εταιρείας και στη συνέχεια με μεγάλες θυσίες και αγώνα κατορθώσαμε να την κάνουμε ΑΕ. Στο ξεκίνημά μας είχαμε την ευκαιρία και ευτυχία η ελληνική οικονομία να είναι ανερχόμενη. Υπήρχε αρκετά καλή χημεία στην αγορά και η δουλειά μέρα με την ημέρα μας γέμιζε χαρά, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Γυρίζαμε το βράδυ στο σπίτι μας με περίσσια ικανοποίηση και σιγουριά ότι η επόμενη ημέρα θα ήταν καλύτερη. Το λιθαράκι της δημιουργίας ήταν η αγαλλίαση στον ψυχικό μας κόσμο. Δυστυχώς όμως οι συνθήκες την τελευταία πενταετία έγιναν ένα εφιαλτικό όνειρο που όμοιο του δεν υπάρχει. Η καθημερινή επιβίωση είναι ένας συνεχής αγώνας, που κατάντησε ψυχοφθόρος σε συνδυασμό με το άγχος και την αγωνία. Συναισθήματα που βιώνουμε έντονα λόγω της οικονομικής ύφεσης και έχουν κυριεύσει το είναι μας.
Με την παρατεταμένη κρίση να έχει φέρει τον κλάδο στην πιο δύσκολη καμπή του. Πιστεύετε πως υπάρχουν ακόμη αντοχές; Ποιοι αντέχουν τελικά και πόσο;
Η παρατεταμένη κρίση έχει φέρει τα πάνω κάτω στην αγορά. Επιχειρήσεις κλείνουν. Επαγγελματίες για χρόνια στον κλάδο αλλάζουν επάγγελμα. Οι παλαιότεροι προσπαθούν να βγουν στη σύνταξη για να επιβιώσουν. Ένα μαύρο πέπλο σκεπάζει τον κλάδο και ο άσπρος καπνός της ελπίδας δεν φαίνεται πουθενά. Η καθημερινή αλλοπρόσαλλη πολιτική με μία τεράστια γκάμα από φόρους και υπαινιγμούς έχει εξαντλήσει την υπομονή μας και την ελπίδα μας, ότι κάτι θα αλλάξει ή επιτέλους θα σταθεροποιηθεί. Για να μπορέσουμε στη συνέχεια να βγούμε από το τούνελ της αβεβαιότητας. Από ότι καταλαβαίνετε τα ψυχικά μας αποθέματα εξαντλούνται μέρα με την ημέρα και ίσως να φθάνουμε όπως λέει και ο λαός μας «στο θάνατο της αλεπούς».
Γενικότερα στον κλάδο λειτούργησε σωστά ή είναι σε λάθος κατεύθυνση το 3πτυχο Διελάσεις – κατασκευαστές – εμπορικά;
Ο κλάδος μας για να λειτουργήσει σωστά με το τρίπτυχο που θέτετε Διελάσεις – κατασκευαστές – εμπορικά, πρέπει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να συσπειρωθεί και να υπάρξει βοήθεια και αλληλεγγύη από όλες τις πλευρές με ένα ουσιαστικό διάλογο με προτάσεις, αξιοποίηση γνώσεων και εμπειρίας με σεβασμό σε όλες τις πλευρές χωρίς αποκλεισμούς και αλαζονεία. Θα μου επιτρέψετε εδώ να πω ότι στο τελευταίο Συνέδριο του κλάδου μας τον περασμένο Νοέμβριο στην Καλαμάτα, διέκρινα αρκετή αλαζονεία από τους διοργανωτές του Συνεδρίου και λίγο πολύ δεν κατάλαβα το σύνθημα «Η Συνάντηση των καλύτερων». Δηλαδή αντί να σταθούμε στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων με ουσιαστικό διάλογο και να συμπορευθούμε, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε πόλωση με την αναπαραγωγή ψευδοδιλλημάτων και κυνήγι μαγισσών. Στο κλείσιμο του Συνεδρίου κάποιος από του ομιλητές τα έβαλε με τους εμπόρους χρησιμοποιώντας βρεφικές δικαιολογίες λόγω πίεσης του χρόνου, για να κερδίσει το πλήθος και ίσως ένα παραπάνω χειροκρότημα από τους συναδέλφους του και ένα «ωραία μας τα πε». Δηλαδή αρχίσαμε και τις προσωπικές επιθέσεις, όλα τα στραβά τα φταίνε οι έμποροι, αυτοί μας πίνουν το αίμα. Επίσης γνωστό περιοδικό του κλάδου στην παρουσίαση του για το εν λόγο Συνέδριο δεν έκανε καμία αναφορά στους εμπόρους για την παρουσία και την στήριξή τους σε αυτή τη προσπάθεια. Το κάθε κομμάτι του κλάδου πρέπει να στέκεται στα δικά του χωράφια και να δείχνει σεβασμό και αλληλεγγύη. Όλοι μαζί θα βγούμε από αυτή τη λαίλαπα που μαστίζει τον κλάδο και γενικότερα την ελληνική κοινωνία, με το τρίπτυχο Σεβασμός, Αλληλεγγύη & Αγάπη και ο καθένας να στέκεται στο κομμάτι που του αναλογεί χωρίς κατηγορίες και κυνήγι μαγισσών. Το επόμενο Συνέδριο που θα διεξαχθεί σε 2 χρόνια πρέπει να έχει εκπροσώπηση από όλους τους φορείς του κλάδου και όχι μόνο από ορισμένους. Από τώρα να συσταθεί μία επιτροπή, η οποία θα επεξεργαστεί διάφορες καινοτόμες ιδέες που θα δώσουν μία νέα χροιά. Νέες ιδέες που θα ζυμωθούν και θα δώσουν το έναυσμα σε όλους τους φορείς ότι στη καινούρια αγορά δημιουργείται κάτι ελπιδοφόρο, νέο που θα δώσει ώθηση, θα στηριχτεί και θα στηρίξει όλες τις πλευρές. Όχι μεμονωμένα από ορισμένους αλλά όλοι μαζί πρέπει να καταλάβουμε ότι τα Συνέδρια γίνονται για τους πολλούς και όχι για λίγους που περνούν τα δικά τους μηνύματα. Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρχει αρμονική συνεργασία καλόπιστη και εποικοδομητική με όλους τους φορείς. Να γίνει η αρχή για την αναζήτηση καινοτόμων λύσεων προκειμένου να ωφεληθεί ο κλάδος γενικότερα.
Εξοικονόμηση κατ’ οίκον πιστεύετε ότι συνεχίζει να δίνει πνοή στον κλάδο;
Η εξοικονόμηση κατ’ οίκον είναι ένα θετικό εργαλείο στην άσχημη αυτή περίοδο αρκεί να αξιοποιηθεί κατάλληλα από όλους τους φορείς για να δώσει πνοή προοπτικής στον κλάδο. Συνεπικουρούμενη και από την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης. Έπρεπε και πρέπει να δημιουργηθεί μία ομάδα από φορείς του κλάδου, η οποία θα απευθυνθεί προς τα αρμόδια Υπουργεία καθώς επίσης και στην Ελληνική Ένωση Τραπεζών. Πρώτο να διευρυνθούν τα εισοδηματικά κριτήρια, να δοθούν φορολογικές ελαφρύνσεις και οι Τράπεζες να είναι πιο ελαστικές με λιγότερο γραφειοκρατία προς τη χορήγηση δανείων. Να δοθεί μία ώθηση στον καταναλωτή να μπορεί να επιχειρήσει τις αλλαγές που απαιτεί το πρόγραμμα, φέρνοντας οφέλη όχι μόνο για τον κλάδο μας αλλά και για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Χρειάζεται αγώνας και πειθώ.
Τελικά ποιότητα προϊόντων με χαμηλές τιμές ή αγώνας επιβίωσης;
Xρειάζεται ποιότητα με χαμηλό κόστος. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει από τη προσοχή μας ότι άλλα συναγωνίσιμα είδη όπως το πλαστικό και το ξύλο σκαρφίζονται διάφορες μεθόδους με χαμηλότερα κοστολόγια και με μεγαλύτερη πειθώ να εκτοπίσουν τα δικά μας είδη. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται μεγάλος αγώνας σε αυτή τη περίοδο της παγκοσμιοποίησης και της ύφεσης. Για να σταθούν τα δικά μας προϊόντα και να είναι ανταγωνιστικότερα πρέπει να συνδυάζουν ποιότητα και χαμηλή τιμή.
Ποια η συνεργασία σας με άλλους φορείς του κλάδου (ΕΕΑ, ΠΟΒΑΣ, ΣΕΚΑ, Σωματεία, κ.λπ.);
Η συνεργασία μας με τους άλλους φορείς του κλάδου όπως γνωρίζετε κε Γαζεπίδη είναι αρμονική και ήρεμη και θέλω να πιστεύω ζεστή και φιλική. Προσπαθούμε να μετέχουμε σε κάθε ενέργεια του κλάδου και εγώ προσωπικά δίνοντας ανελλιπώς το «παρών» σε κάθε γεγονός και θετική προσπάθεια. Γιατί άλλωστε οι περισσότεροι από όλους αυτούς τους φορείς που προαναφέρατε είναι πελάτες μας ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή και έχουμε αναπτύξει φιλικές και αρμονικές σχέσεις.
Ως ενεργό μέλος και λειτουργώντας, ως Πρόεδρος του Συνδέσμου Εμπόρων, ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον και τι θα θέλατε να αλλάξετε ή να διαφοροποιήσετε άμεσα;
Δυστυχώς σε αυτό το θολό τοπίο που έχει διαμορφωθεί όποιους στόχους και να θέσεις και ότι και αν ονειρευτείς δεν ξέρεις αν μπορείς να το υλοποιήσεις. Το καθημερινό περιβάλλον αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα, προκύπτουν καινούριες θεωρίες και φιλοσοφίες, δεν ξέρεις πώς να σταθείς. Πηγαίνεις στο σπίτι το βράδυ και ξαπλώνοντας στο μαξιλάρι σου να κοιμηθείς σκέφτεσαι τι θα αντιμετωπίσεις το πρωί που θα σηκωθείς. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα. Τώρα τελευταία υπήρχε ένα πρόγραμμα το «ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» το οποίο αφορούσε 9 δις. ευρώ μέσα από 3.100.000 παρεμβάσεις, όπως πράσινες γειτονιές, ορεινά χωριά, πράσινα νησιά, πράσινες οροφές, ενεργειακά εμπορικά κέντρα κ.λπ. Μιας και η πολιτεία κόπτεται για αναπτυξιακά προγράμματα, μήπως ήρθε ο καιρός οι φορείς που απαρτίζουμε τον κλάδο να δραστηριοποιηθούμε και να απευθυνθούμε μαζικά σε κρατικούς παράγοντες να δώσουν μία ώθηση με διάφορα κίνητρα και μία ανάσα στην ελληνική αγορά. Η μαζικότητα και η αλληλεγγύη θα φέρει ιδέες που θα διαφοροποιήσουν άμεσα και θα ανακουφίσουν τον κλάδο. Στην εποχή της ανέχειας και της ύφεσης χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, θετική σκέψη και καινούριες ιδέες. Αν όλοι μαζί καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και ξεκινήσουμε με θετική αύρα και όχι με αντιπαλότητα και κακομοιριά, κοιτάζοντας τολμηρά το μέλλον μπορούμε να βρούμε θετικές λύσεις που θα δώσουν ώθηση στο κλάδο με μία καλύτερη προοπτική. Αν για παράδειγμα πείσουμε την ελληνική κοινωνία ότι τα νέα παράθυρα αλουμινίου προσφέρουν ευχάριστες συνθήκες διαβίωσης και σημαντικά οφέλη όπως μεγαλύτερη ηχομόνωση, ασφάλεια και άνεση στο χώρο που τοποθετούνται. Τα συγκρίνουμε με άλλες αγοραστικές προτάσεις και να αποδεικνύουμε ότι τα κουφώματα αλουμινίου επιτυγχάνουν μεγάλη εξοικονόμηση χρημάτων αλλά και ενέργειας. Τότε αυτό θα είναι ένα λιθαράκι θετικής προώθησης. Αν λοιπόν αποδείξουμε ότι τα νέα κτήρια καθώς επίσης και τα περισσότερα ανακαινισμένα κτήρια θα έχουν θετικά αποτελέσματα στην εξοικονόμηση ενέργειας, θα δώσει το έναυσμα να ανοίξει ένας νέος δρόμος. Σύνθημα μας λοιπόν «Έξυπνη διαχείριση της ενέργειας μέσω θερμομονωτικών κουφωμάτων».
Τέλος, ποιες συμβουλές θα δίνατε στην ελληνική επιχείρηση, τον εργαζόμενο και γενικότερα το νέο να μπορεί να ανταπεξέλθει στο πρωτόγνωρο τοπίο της κρίσης που διανύουμε;
Η κάθε επιχείρηση για να μπορεί να σταθεί σε αυτό το ομιχλώδες περιβάλλον πρέπει να κινηθεί στους παρακάτω άξονες:
• Να υπάρχει μία μακροχρόνια και καλά σχεδιασμένη στρατηγική.
• Να γίνεται διαρκής έρευνα και αναζήτηση στην αγορά.
• Να υπάρχει συνεχής επικοινωνία με τους πελάτες, τους προμηθευτές και με ότι άλλο εμπλέκεται στην αγορά.
• Φαντασία και καινοτόμες σκέψεις. Ο κάθε εργαζόμενος χρειάζεται πίστη, υπομονή και επιμονή για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτή τη δύσκολη χρονική περίοσο που περνάμε.
Ο νέος χρειάζεται να χαράζει με τη σκέψη του καινούρια οράματα να δώσει με καινοτόμες ιδέες την καθημερινή μάχη, να βάλει το μυαλό του να δουλεύει επί εικοσιτετραώρου και να βαδίζει με θετικές σκέψεις και ελπίδα ότι κάτι νέο θα έρθει. Με οδηγό την ελπίδα και την αύρα, τη μαχητικότητα να προχωρά σε νέους ορίζοντες. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ Πίστη, Ελπίδα, Θετική Σκέψη και Αμέριστη Υπομονή!